อัลฮัมดุลลิลล่าฮฺ ขอชุโกรขอบคุณต่ออัลลอฮฺ (สุบหฺฯ) ผู้ทรงประทานความโปรดปรานด้วยสุขภาพที่ดีและเวลาว่างเป็นของขวัญแก่ผู้ศรัทธา เพื่อให้พวกเขาได้ใช้มันไปอย่างคุ้มค่าในการอิบาดะฮฺต่อพระองค์ และสร้างประโยชน์ให้แก่ตนเองและเพื่อนมนุษย์ ดังที่ท่านเราะสูล (ศ็อลฯ) ได้ย้ำเตือนผู้ศรัทธาไม่ให้ปล่อยมันผ่านไปอย่างไร้ค่า ดังได้กล่าวไว้ว่า
(( نعمتان مغبون فيهما كثير من الناس الصحة والفراغ )) رواه البخاري:6049
ความว่า “ความโปรดปรานสองประการที่มนุษย์ส่วนใหญ่จะเพิกเฉย (สองประการนั้นคือ) สุขภาพที่ดีและเวลาว่าง”
พี่น้องผู้อ่านครับ เมื่อเรากล่าวถึงความสุข คนส่วนใหญ่มักจะนึกทันทีว่า ความสุข คือ “ความสำเร็จ” แต่เชื่อได้เลยว่ายังมีอีกหลายคนเช่นกันที่ไม่ยอมรับว่า ความสำเร็จคือความสุข แต่ความสุขของพวกเขา คือ “ความรัก” นั่นหมายถึง ความสุขจากการได้ทำในสิ่งที่ตนเองรัก หรือความปรารถนา (สุขจากการได้ทำในสิ่งที่ตนชอบ) หรืออยู่กับสิ่งที่ตนเองรัก
และอีกหลายๆความคิดเห็นที่พยามค้นหาว่าความสุขของเขามาจากอะไร ???
แน่นอนครับ... “ความสุขของแต่ละคน ย่อมมีความแตกต่างกันไป” บางคนล้มเหลวในชีวิต แต่เขากลับยิ้มอย่างมีความสุข บางคนท้อแท้แต่ก็ยินดีและสู้กับอุปสรรคที่ตนเองประสบ บางคนยากไร้แต่ก็ยังรู้สึกพอเพียงและมีความสุข และบางคนทุกข์ใจ เศร้าโศก แต่หัวใจของเขากลับแข็งแกร่ง สงบนิ่ง อย่างไม่สิ้นหวัง
“ความสงบนิ่งในหัวใจสงบสุขของผู้ศรัทธา” ... จึงเป็นหนึ่งเดียวที่ต่างจากความสุขของคนทั่วไป เพราะมันคือ ความสุขที่เกิดจากหัวใจที่มั่นคง และพร้อมรับกำหนดสภาวการณ์ ความสุขในโลกนี้และความสำเร็จในโลกหน้า ซึ่งจะได้รับจากอัลลอฮฺ (สุบหฺฯ) ถึงแม้ว่าเขาจะอุตสาหะ มุมานะ พยามและทุ่มเทสักเพียงใด พวกเขาก็ไม่ลืมที่จะมอบหมายกิจการต่างๆ แด่พระองค์ น้อมรับความสำเร็จหรือความล้มเหลว อันมุ่งหวังแต่เพียงว่าผลที่เกิดขึ้นนั้นเป็นสิ่งดีกับตัวเขาเสมอ ด้วยหวังความโปรดปรานและขอบคุณต่อพระองค์ น้อมรับต่อคำสั่งใช้ ดังที่ตรัสไว้ในสูเราะฮฺ อายะฮฺ ที่
{ قُلْ لَنْ يُصِيبَنَا إِلَّا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلانَا وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ } (التوبة:51)
ความว่า “จงกล่าวเถิด (มุฮัมมัด) ว่า จะไม่ประสบแก่เราเป็นอันขาด นอกจากสิ่งที่อัลลอฮฺได้กำหนดไว้แก่เราเท่านั้น [1]ซึ่งพระองค์เป็นผู้คุ้มครองเรา และแด่อัลลอฮฺนั้น มุอฺมินทั้งหลายจงมอบหมายเถิด”
และพวกเขาก็ตระหนักเสมอว่าการงานของพวกเขาเป็นกรรมสิทธิ์ของพระองค์ซึ่งจะต้องถูกนำกลับคืนสู่พระองค์
{ وَلِلّهِ غَيْبُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَإِلَيْهِ يُرْجَعُ الأَمْرُ كُلُّهُ فَاعْبُدْهُ وَتَوَكَّلْ عَلَيْهِ وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ } (هود:123)
ความว่า “และกรรมสิทธิ์ของอัลลอฺฮฺ คือ สิ่งพันญาณวิสัยแห่งชั้นฟ้าทั้งหลายและแผ่นดิน [2]และยังพระองค์การงานทั้งมวลจะถูกนำกลับไป [3]ดังนั้นเจ้าจงเคารพอิบาดะฮ์พระองค์ และจงมอบหมายต่อพระองค์ และพระเจ้าของเจ้าจะไม่เป็นผู้ทรงเผลอละเลยในสิ่งที่พวกท่านกระทำ [4]”
พี่น้องผู้อ่านครับ “หัวใจที่สงบนิ่งของผู้ศรัทธานั่น แหละ คือ ความสุขที่แท้จริง” เพราะเป็นหัวใจที่พอเพียงไม่เรียกร้องมากเกินความจำเป็น หัวใจที่เพียงพอต่อสิ่งที่ตนได้รับ ไม่ละโมบหรือปรารถนาสิ่งมีค่าใดๆ อันเป็นกลลวงในโลกนี้ ด้วยความศรัทธาต่อโลกอันจีรังกว่าและถาวรณ์อันบรมสุข
อัลลอฮฺ ทรงตรัสว่า
{ اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِينَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَتَكَاثُرٌ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ كَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَكُونُ حُطَامًا وَفِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٌ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ } (الحديد:20)
ความว่า “พึงทราบเถิดว่า แท้จริงการมีชีวิตอยู่ในโลกนี้มิใช่อื่นใด เว้นแต่เป็นการละเล่นและการสนุกสนานร่าเริงและเครื่องประดับและความโอ้อวดระหว่างพวกเจ้า และการแข่งขันกันสะสมในทรัพย์สินและลูกหลาน [5]เปรียบเสมือนเช่น น้ำฝนที่การงอกเงยพืชผลยังความพอใจให้แก่กสิกรแล้วมันก็เหี่ยวแห้งเจ้าจะเห็นมันเป็นสีเหลือง แล้วมันก็กลายเป็นเศษเป็นชิ้นแห้ง[6] ส่วนในวันปรโลกนั้นมีการลงโทษอย่างสาหัส และมีการอภัยโทษและความโปรดปรานจากอัลลอฮฺ และการมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ มิใช่อื่นใดนอกจากการแสวงหาผลประโยชน์แห่งการหลอกลวงเท่านั้น [7]”
สุดท้ายนี้...ความสุขที่แท้จริงจะเกิดขึ้นไม่ได้ ถ้าคุณยังไม่รักตัวคุณเอง ด้วยการทำหน้าที่ ของบ่าวที่ดี ลูกที่ดี สามีหรือภารยาที่ดี ผู้นำและผู้ตามที่ดี หรือรักษาอะมานะฮฺที่ได้รับมอบหมายด้วยดี เพราะนั่นแหละคือความสุขที่แท้จริงในโลกนี้และโลกหน้าอันนิรันดร์ ของบ่าวคนหนึ่งที่จะถูกเรียกว่า “ผู้ศรัทธา”
และอัลลอฮฺ (สุบหฺฯ)ตรัสไว้ว่า
{ يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ. ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً . فَادْخُلِي فِي عِبَادِي . وَادْخُلِي جَنَّتِي . } (الفجر:27-30)
ความว่า “โอ้ชีวิตที่สงบแน่นเอ๋ย จงกลับมายังพระเจ้าของเจ้าด้วยความยินดีและเป็นที่ปิติเถิด[8] แล้วจงเข้ามาอยู่ในหมู่ปวงบ่าวของข้าเถิด และจงเข้ามาอยู่ในสวนสวรรค์ของข้าเถิด[9]”
وصلى الله على سيدنا محمد وعلى آله وصحبه وسلم
[1] คือกำหนดไว้แก่เรา ตามกฎแห่งการกำหนดสภาวะของพระองค์ที่ทรงให้ไว้แก่โลก อย่างไรก็ดีหากพระองค์ทรงประสงค์แล้วสิ่งนั้นจะเกิดขึ้นโดยไม่ต้องผ่านกฎแห่งการกำหนดสภาวะดังกล่าวแต่อย่างใด
[2] คือทรงรอบรู้สิ่งพันญาณวิสัยและสิ่งซ่อนเร้นในชั้นฟ้าและแผ่นดิน ทั้งหมดนั้นอยู่ในพระหัตถ์และอยู่ในความรอบรู้ของพระองค์
[3] พระองค์จะทรงลงโทษผู้ที่ดื้อดึงฝ่าฝืน และตอบแทนความดีแก่ผู้ที่ทรงจงรักภักดีต่อพระองค์ ในการนี้เป็นการปลอบใจท่านนะบี (ศ็อลฯ) และขู่พวกกุฟฟารด้วยการลงโทษของพวกเขา
[4] ไม่มีสิ่งใดที่เป็นผลงานของปวงบ่าวจะซ่อนเร้นจากพระองค์ พระองค์จะทรงตอบแทนทุกสิ่งด้วยผลงานของเขา
[5] การมีชีวิตอยู่ในโลกดุนยานี้เปรียบเสมือนเป็นเรื่องจินตนาการมีผลประโยชน์น้อย สูญหายอย่างรวดเร็ว นี่คือข้อเท็จจริงดังนั้นการละเล่นก็ดี การสนุกสนานร่าเริงก็ดี การประกวดประชันโอ้อวดกันก็ดี และการแข่งขันกันสะสมทรัพย์สินและลูกหลานก็ดี ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่จะนำความยุ่งยาก ความเหนื่อยยากและความลำบากยากเข็ญมาสู่ตัวเขาเองได้
[6] การกระทำดังกล่าวข้างต้นนั้นเปรียบเสมือนกสิกรหรือชาวสวนที่มองดูพืชผลของเขาหลังจากได้รับน้ำฝนแล้ว มันจะงอกเงยออกดอกออกผลนำความปลาบปลื้มมาสู่เขา หลังจากนั้นพืชผลเหล่านั้นก็จะเหี่ยวแห้งกลายเป็นสีเหลืองเป็นเศษเป็นชิ้นไปในที่สุด นี่แหละคือสภาพของโลกดุนยามีสภาพคล้ายคลึงกับพืชผลตามขั้นตอนดังกล่าว
[7] ส่วนการตอบแทนในโลกอาคิเราะฮนั้นมีการลงโทษอย่างเจ็บปวด หรือการอภัยโทษและความโปรดปรานจากอัลลอฮสำหรับผู้กระทำความดี การดำรงชีวิตอยู่ในโลกดุนยาเพราะความไร้เกียรติของมันนั้น และความสูญสลายอย่างรวดเร็วของมันมิใช่อื่นใดเลย นอกจากเป็นการหลอกลวงแก่ผู้ที่หลงใหลกับมันเท่านั้น
[8] ส่วนวิญญาณหรือชีวิตที่มีความสงบแนบแน่น และมีความมั่นใจต่อสัญญาของอัลลอฮฺ ในวันนั้นมันจะไม่มีความกลัวและตื่นตระหนกและจะมีเสียงกล่าวขึ้นว่า เจ้าจงกลับไปหาความโปรดปรานแห่งพระเจ้าและสวนสวรรค์แห่งพระเจ้าของเจ้า ด้วยความปิติยินดีในสิ่งที่อัลลอฮฺทรงประทานให้แก่เจ้าและด้วยสิ่งที่เจ้าได้กระทำไว้เถิด
[9] นักตัฟซีรกล่าวว่า คำกล่าวดังกล่าวนั้นจะมีขึ้นแก่มุอฺมินผู้ศรัทธาขณะที่วิญญาณจะออกจากร่างดังนั้นเจ้าจงเข้ามาอยู่ในหมู่ปวงบ่าวที่ดีของข้าเถิด และจงเข้ามาอยู่ในสวนสวรรค์ของข้า ซึ่งเป็นที่พำนักของบรรดาผู้ทรงคุณธรรมที่ดีทั้งหลายเถิด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น