ความจริงแล้วมีหลักฐานมากมายจากอัลกุรอานและอัลหะดีษที่ชี้ให้เห็นว่า การดะอฺวะฮ์ นี้ เป็นงานที่เป็นฟัรฎู (บังคับ) เหนือมุสลิมทุกคน ส่วนหนึ่งได้แก่ หลักฐานจากคำตรัสของอัลลอฮฺ (ซุบหฺฯ) ที่ว่า
( وَلْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ) [سورة آل عمران: 104] ،
ความว่า “และจงให้มีขึ้นจากพวกเจ้า ซึ่งคณะหนึ่งที่จะเชิญชวนไปสู่ความดีและใช้ให้กระทำสิ่งที่ชอบ และห้ามมิให้กระทำสิ่งที่มิชอบและชนเหล่านี้แหละพวกเขาคือผู้ได้รับความสำเร็จ”
( ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ ) [سورة النحل 125]
ความว่า “จงเรียกร้องสู่แนวทางแห่งพระเจ้าของสูเจ้าโดยสุขุม และการตักเตือนที่ดี และจงโต้แย้งพวกเขาด้วยสิ่งที่ดีกว่า(*1*) ”
(1) คือด้วยเหตุผลและหลักฐาน ด้วยความอ่อนโยนและสุภาพ
และจากคำสั่งใช้ของพระองค์อีกหลายแห่งในอัลกุรอาน
( وَادْعُ إِلَى رَبِّكَ وَلا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ) [سورة القصص: 87]
ความว่า “และจงเชิญชวนไปสู่พระเจ้าของเจ้าและอย่าอยู่ในหมู่ผู้ตั้งภาคี(*2*)”
(2) อย่าไปให้ความสนใจและอย่าไปฟังคำพูดของพวกมุชริกีน มิฉะนั้นแล้วจะทำให้เจ้าาหันเหจากการปฏิบัติตามสิ่งที่อัลลอฮ์ทรงประทานให้แก่เจ้า คือโองการทั้งหลายอันชัดแจ้ง แล้วจงเรียกร้องเชิญชวนมนุษย์ไปสู่ความเป็นเอกภาพ และอิบาดะฮ์ต่อพระองค์และอย่าได้เห็นคล้อยตามกิเลสของพวกเขา เพราะว่าผู้ใดที่พอใจต่อแนวทางของพวกเขา ก็จะอยู่ในจำพวกเขา
( قُلْ هَذِهِ سَبِيلِي أَدْعُو إِلَى اللَّهِ عَلَى بَصِيرَةٍ أَنَا وَمَنِ اتَّبَعَنِي ) [سورة يوسف: 108]
ความว่า “จงกล่าวเถิดมุฮัมมัด “นี่คือแนวทางของฉัน(*3*) ฉันเรียกร้องไปสู่อัลลอฮ์อย่างประจักษ์แจ้งทั้งตัวฉันและผู้ปฏิบัติตามฉัน ”
(3) เป็นแนวทางที่ชัดแจ้งเที่ยงตรง ไม่คดเคี้ยว ปราศจากการเคลือบแคลงและการสงสัยใดๆทั้งสิ้น
อัลลอฮฺ (ซุบหฺฯ) ได้ทรงอธิบายให้ทราบว่า แท้จริงบรรดาผู้เจริญรอยตามท่านเราะสูล (ศ็อลฯ) คือ บรรดานักดาอีย์เพื่อศาสนาของพระองค์ ซึ่งเป็นที่ทราบดีว่าการเจริญรอยตามท่านเราะสูล (ศ็อลฯ) ถือเป็นวาญิบ แก่ทุกคน ดังที่ได้ตรัสไว้ว่า
لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا [سورة الأحزاب: 21]
ความว่า “โดยแน่นอน ในร่อซูลของอัลลอฮฺมีแบบฉบับอันดีงามสำหรับพวกเจ้าแล้ว (*4*) สำหรับผู้ที่หวัง (จะพบ) อัลลอฮฺและวันปรโลกและรำลึกถึงอัลลอฮฺอย่างมาก”
(4) คือแบบฉบับอันสูงส่งที่จำเป็นต้องปฏิบัติตามในทุกคำพูด การปฏิบัติ และสถานะ เพราะท่านมิได้พูดและปฏิบัติตามอารมณ์ หากแต่เป็นวะฮียฺและการประทานให้ลงมา
บรรดานักวิชาการ ได้ชี้แจงเรื่อง การดะอฺวะฮฺ นี้ไว้ว่าเป็นเรื่อง ฟัรฎู กิฟาญะฮฺ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตามพื้นที่ต่างๆจะต้องมีการดะอฺวะฮฺ หากในพื้นที่ใดมีผู้หนึ่งทำการดะอฺวะฮฺ เชิญชวนเพื่อนมนุษย์สู่ความดีงาม สมาชิกในสังคมที่เหลืออยู่ก็เท่ากับพ้นข้อบังคับนั้นด้วย ซึ่งทำให้การดะอฺวะฮฺนั้นเป็นเรื่องของ สุนนะฮฺ มุอักกะดะฮ (งานที่ส่งเสริมให้กระทำสม่ำเสมอ) เป็นการงานที่ดีและได้รับผลบุญ ในทางตรงกันข้าม หากไม่มีใครทำการดะอฺวะฮ์เชิญชวนกันในเรื่องความดีแล้ว การดะอฺวะฮ์ก็จะถือเป็นเรื่อง วาญิบ สำหรับสมาชิกในสังคมทุกคน อย่างไรก็ตามการดะอฺวะฮ์ก็ถือเป็นเรื่องที่ที่มุสลิมทุกคนต้องกระทำตามความสามารถของตน...
(ติดตามความประเสริฐของการดะอฮฺวะฮ์ในโอกาสต่อไป อินชาอัลลอฮ์)
ที่มา : http://imams4.com/vb/showthread.php?p=50#post50
فتاوى إبن باز - الدعوة إلى الله وأخلاق الدعاة
المصدر:منبر سماحة الشيخ الإمام عبد العزيز بن باز رحمه الله
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น